Noc rosyjskiej prowokacji
W nocy z 9 na 10 września ponad dziesięć rosyjskich dronów Shahed przekroczyło granicę i wleciało w polską przestrzeń powietrzną. Lotniska w Warszawie i Rzeszowie zostały czasowo zamknięte, a polska obrona powietrzna musiała reagować. To nie pierwszy incydent tego typu od początku wojny w Ukrainie, ale pierwszy o takiej skali i otwartej wymowie.
Zaledwie tydzień temu prezydent Nawrocki spotkał się z Donaldem Trumpem. Dzisiejszy nalot Shahedów wygląda jak symboliczny policzek wymierzony obu prezydentom — dowód, że Kreml nie liczy się z ich słowami i gotów jest przesuwać granice prowokacji coraz dalej.
Sygnały z Pekinu i Anchorage
Nie można analizować incydentu w oderwaniu od międzynarodowego kontekstu. Kilka dni wcześniej Putin rozmawiał w Pekinie z Xi Jinpingiem, otrzymując od Chin polityczne wsparcie. Jeszcze wcześniej w Anchorage spotkał się z Trumpem — bez realnych rezultatów. Wnioski Kremla są oczywiste: Zachód jest podzielony i niezdolny do twardej reakcji, a Chiny milcząco wspierają Moskwę.
Testowanie NATO
Takie działania są obliczone na sprawdzenie cierpliwości Sojuszu. Najpierw pojedyncze drony — cisza. Teraz ponad dziesięć maszyn — reakcja wciąż ogranicza się do słów. Następny krok może oznaczać jeszcze poważniejsze prowokacje, a nawet symboliczne loty w stronę Berlina, Londynu czy Paryża.
Potrzeba nowego sojuszu obronnego
Polska powinna wreszcie uznać, że bezpieczeństwo Ukrainy jest jej własnym bezpieczeństwem. Zamiast rozdrapywać stare rany z czasów II wojny światowej, Warszawa powinna budować strategiczne partnerstwo obronne z Kijowem. Najrozsądniejszym krokiem byłoby stworzenie wspólnej tarczy przeciwlotniczej przynajmniej nad zachodnią Ukrainą, traktując to jako przedłużenie własnej przestrzeni obronnej.
Jeżeli NATO nie zdecyduje się na taki krok, Polska musi rozważyć samodzielne wprowadzenie „parasolki” — systemów PVO chroniących Lwów, Iwano-Frankiwsk czy Tarnopol. Każdy dron zestrzelony nad Ukrainą to realna oszczędność dla polskich miast i infrastruktury.
Problem moskiewskich agentów
Nie można też ignorować wewnętrznego zagrożenia. Regularne blokady przejść granicznych organizowane przez „rolnicze protesty” czy „spontaniczne akcje społeczne” często są inspirowane lub wzmacniane przez agenturę Moskwy. Zamiast tolerować destabilizację, polskie państwo powinno zdecydowanie eliminować takie wpływy i wzmacniać solidarność z Ukrainą.
Scenariusze przyszłości
- Bierność — Polska i NATO ograniczą się do kolejnych komunikatów. Wtedy Kreml pójdzie dalej, a prowokacje staną się codziennością.
- Reakcja siłowa — każde naruszenie przestrzeni będzie skutkować natychmiastowym zestrzeleniem i ostrzeżeniem wobec Moskwy. To powstrzyma eskalację, tak jak w przypadku Turcji po incydencie z Su-24.
- Sojusz regionalny — Warszawa wraz z Kijowem buduje wspólną tarczę obronną, pokazując, że Europa Środkowo-Wschodnia potrafi działać niezależnie od powolnych decyzji Brukseli.
Wtargnięcie ponad dziesięciu Shahedów w polską przestrzeń powietrzną nie jest przypadkiem, ale celową strategią. To test siły NATO i sygnał wysłany po rozmowach Putina z Xi i Trumpem. Polska stoi dziś przed wyborem: albo odpowie siłą i zbuduje strategiczne zjednoczenie obronne z Ukrainą, albo pozwoli, by kolejne prowokacje zmieniały się w realne ataki na Warszawę, a w przyszłości może i na zachodnie stolice Europy.
