Bylica (Artemisia) jest rodzajem roślin obejmującym wiele gatunków, z których niektóre są używane w tradycyjnej medycynie i jako przyprawy. Najbardziej znanym gatunkiem jest bylica piołun (Artemisia absinthium), który jest składnikiem absyntu, alkoholu o wysokiej zawartości alkoholu, który był popularny w XIX i na początku XX wieku.
Piołun zawiera substancję o nazwie tujon, która w dużych ilościach może mieć działanie neurotoksyczne i wywoływać halucynacje oraz drgawki. Jednak współczesne wersje absyntu zawierają bardzo małe ilości tujonu, co znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia takich efektów.
Na temat – Jakie rośliny lecznicze rosną w Polsce
Oprócz piołunu, inne gatunki bylicy nie są powszechnie uznawane za halucynogeny. Warto jednak zauważyć, że tradycyjne stosowanie roślin często wiązało się z przypisywaniem im różnych właściwości, nie zawsze potwierdzonych naukowo.
Czy bylica pospolita jest piołunem?
Nie, bylica pospolita (Artemisia vulgaris) nie jest tym samym, co bylica piołun (Artemisia absinthium). Choć obie rośliny należą do tego samego rodzaju (Artemisia), różnią się pod względem wyglądu, właściwości oraz zastosowania.
- Bylica pospolita (Artemisia vulgaris): Jest to pospolita roślina występująca w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Tradycyjnie była używana w medycynie ludowej, głównie jako środek wspomagający trawienie, przeciwbólowy oraz przy dolegliwościach menstruacyjnych. Bylica pospolita nie zawiera tujonu w takich ilościach jak piołun i nie ma właściwości halucynogennych.
- Bylica piołun (Artemisia absinthium): To gatunek znany z zawartości tujonu, substancji, która była wykorzystywana w produkcji absyntu. Piołun jest bardziej gorzki niż bylica pospolita i ma inne właściwości chemiczne.
Czy wiedziałeś o – właściwości lecznicze mniszka lekarskiego
Mimo że obie rośliny mają pewne podobieństwa, nie są one tym samym i mają różne zastosowania oraz właściwości.
Na co pomaga bylica piołun?
Bylica piołun jest znana ze swojego pobudzającego wpływu na trawienie i działania przeciwskurczowego przy przewlekłym nieżycie jelit, a także ze stymulowania apetytu. Dodatkowo, posiada właściwości wzmacniające, żółciopędne, dezynfekujące, moczopędne, regulujące metabolizm, przeciwbólowe, a także przeciwgrzybicze, przeciwpasożytnicze i przeciwrobacze.
Bylica piołun (Artemisia absinthium) jest rośliną o długiej historii stosowania w medycynie ludowej i ziołolecznictwie. Oto niektóre z głównych zastosowań piołunu:
- Poprawa trawienia: Piołun jest znany ze swoich właściwości wspomagających trawienie. Działa jako środek żółciopędny, zwiększając wydzielanie żółci, co może poprawić trawienie tłuszczów i wspomagać pracę wątroby.
- Leczenie pasożytów jelitowych: Piołun był tradycyjnie używany jako środek przeciwpasożytniczy, szczególnie do zwalczania robaków jelitowych, takich jak owsiki i glisty.
- Stymulacja apetytu: Gorycze zawarte w piołunie mogą zwiększać wydzielanie soków trawiennych, co prowadzi do poprawy apetytu, zwłaszcza u osób cierpiących na brak łaknienia.
- Łagodzenie bólu: Piołun ma właściwości przeciwbólowe i przeciwzapalne. Może być stosowany zewnętrznie na skórę w celu złagodzenia bólów mięśni i stawów.
- Łagodzenie objawów menstruacyjnych: W medycynie ludowej piołun był używany do łagodzenia bóli menstruacyjnych i regulacji cyklu miesiączkowego.
- Odstraszanie owadów: Ze względu na swój intensywny zapach, piołun był również używany jako naturalny środek odstraszający owady.
Uwaga:
Piołun zawiera tujon, który w dużych ilościach może być toksyczny, powodując objawy takie jak nudności, wymioty, drgawki, a nawet halucynacje. Dlatego jego stosowanie powinno być ostrożne i najlepiej skonsultowane z lekarzem lub fitoterapeutą, zwłaszcza jeśli ma być używany długotrwale lub w dużych dawkach.
