Soleros, znany również jako soliród lub morskie ziele (Salicornia), to rodzaj sukulentnych roślin należących do rodziny szarłatowatych (Amaranthaceae). Rośnie głównie w zasolonych środowiskach, takich jak wybrzeża morskie, solniska i słone bagna.
Charakterystyka solirosa:
- Siedlisko: Solerosy są roślinami halofilnymi, co oznacza, że dobrze radzą sobie w środowiskach o wysokim zasoleniu. Można je znaleźć na wybrzeżach, w pobliżu słonych jezior i na słonych terenach zalewowych.
- Wygląd: Soleros ma mięsiste, soczyste łodygi, które mogą być zielone, a czasami nabierają czerwonych lub fioletowych odcieni. Roślina jest niska, rozgałęziona i często ma kształt przypominający małe krzewy.
- Zastosowanie kulinarne: Soleros jest popularnym składnikiem kulinarnym, szczególnie w kuchni śródziemnomorskiej. Ma lekko słony smak i jest często używany jako dodatek do sałatek, ryb i owoców morza. Może być spożywany na surowo, gotowany lub marynowany.
- Korzyści zdrowotne: Soleros jest bogaty w minerały, takie jak magnez, potas, wapń i sód, oraz w witaminy. Jego spożywanie może wspierać równowagę elektrolitową w organizmie, a także dostarczać cennych antyoksydantów.
- Znaczenie ekologiczne: Solerosy odgrywają ważną rolę w stabilizowaniu słonych gleb i chronieniu wybrzeży przed erozją. Są także schronieniem dla wielu gatunków ptaków i owadów.
Być może zainteresuje Cię wiedza – Jakie działanie ma validol?
Solerosy są interesującymi roślinami zarówno ze względu na swoje właściwości ekologiczne, jak i kulinarne, a także na zdolność do przystosowania się do trudnych warunków środowiskowych.
Na początku lata, na rynkach nadmorskich miast, pojawia się niezwykła roślina. Można ją łatwo pomylić z wodorostami lub innymi dobrze znanymi roślinami morskimi. Jest to jednak jedna z najbardziej niezwykłych traw światowej flory. W krótkim sezonie, słonina zmienia swój kolor z zielonego na brązowo-czerwony, tworząc barwne, niemal obce krajobrazy na przybrzeżnych obszarach. Nie tylko kolor ulega zmianie, ale również zawartość soli i smak rośliny, przy czym wczesne pędy przypominają młode szparagi, a późniejsze są bardziej jak pikle.
W starożytności ludzie wykorzystywali tę roślinę do identyfikacji słonych bagien i zakładania na nich kopalń soli. Jest również znana z tego, że odgrywała ważną rolę w produkcji szkła. Jej wysoka zawartość soli i jodu stanowi niewątpliwą zaletę wśród znanych nam roślin.
Na Wschodzie od starożytności ceni się solankę, którą spożywa się świeżą, suszy lub przetwarza na proszek zastępujący sól i będący źródłem jodu. Ponadto, z solanki wytwarza się leki wspomagające leczenie chorób tarczycy i układu trawiennego.
Naukowa nazwa rośliny jednorocznej to Salicornia europaea, która należy do rodziny Amaranthaceae. W Rosji jest znana jako trawa solankowa, natomiast w Turcji nazywa się deniz börülcesi, co oznacza “fasola morska”.
Przy bliższym przyjrzeniu się solance, ujawnia się jej niezwykłość. Wiosną łodyga jest zielona i soczysta, nadająca się do spożycia. Zbliżając się do jesieni, łodyga staje się twardsza, zmienia barwę i wymaga starannego oczyszczenia. Liście tej rośliny, soczyste i przylegające do łodygi, przypominają nieco liście tui.